durur muydu hiç zaman,ben sana küstüğümde
ya da zamansız küsseydim ben sana
hiç olur muydu


-I-

sen bilmezdin
masallar okurdum her gece hayaline
ve duymazdın ve ağlardım kendime
teselli ederdim içimi
yalın yalnızlıklara yakışmazdı süslü anlatımlar
mutsuz sonlar vardı bazen ve umutsuz kahramanlar

inandırırdım içimi
diz(e)lerime yaslardın başını, gözlerimi kapattığımda
hayat geçerdi gözlerimden
aydınlığınla sen geçerdin şiirlerimden

hece hece dökülürdün hayallerimden sayfalara
dize dize d/okunurdun her seferinde,en sonsuza


-II-

ve ’gitmek’ derdi kader kalemime
kederine bulayıp ve içime bulanıp hüznüyle
’uzaklaşmak’derdi,en büyük armağan gölgene
aklına hür,yüzüne özgür kelimeler bul
bul ve çek git kendi gerçeğine

’ama hissetmek’derdim kendi kendime
masallara inanmayan çocuk yoktur diye
en anlamsız masallara inanırdım,büyüdüğümü unutup
ve ağlardım,her masalın sununda acımasızca -unutulup-

sen,susardın
gidişime susardın,ölümümüze susar gibi
belki üzülür diye ayrılığın
belki utanır diye yalnızlığım


-III-

ben,giderdim
gitmek miydi gerçeğim
susmak mıydı gerçeğin
bilmezdim

ve giderdim
canım mıydı senden giden
canımdan mı giderdim ben

bilmezdim...






Büşra Topbaşlı