Düşler SokağıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bu şiirin hikayesi yok, şarkısı var...
öncesinde bir rüyaydı adın; gitme diye ağladığım... bir şarkıydı adın sessiz bir gecenin en içinde benim kuşlardan da küçük olduğum tek bir hecede yine aynı gecede senin gözlerin yeşildi, bahardı fonda hiç bilmediğimiz bir şarkı sanki senin omzunda ki saçlarıma yazılmıştı sonra tesadüflere inanmadığımı söylemiştim önce gülmüştün, sonra sevmiştin bildiğim bir sokaktı bu, düşler sokağıydı adı içinden milyonlarca şarkının geçtiği, ama birinin bile unutulmadığı hani küçücüğündüm ya hani meleklerin sözü vardı ya bu adı olmayan boşluğa hep sevdadandır derdi annem, içimin düşler sokağında bir gerçekti adın; bitmesin diye yazmaya kıyamadığım... sen güzel seversin demiştim güzel gittin şimdi ben sensizliğe iki kelam dökeceğim şimdi ben her gece sana selamsız sana rüyasız sana hesapsız öleceğim ve ben sessizce bir kabusu avutmaya çalışacağım sen çoktan unutmuş olacaksın gördüğün rüyayı her rüyanın sonunda sana yaklaşacağım sen her uykunda bensiz bir sona alışacaksın sana gitmek kolay gelecek ben unutamayacağım hani rüyaların tersi çıkardı çocuk beni niye kandırdın... |
elini yüreğinin üzerine koy ve dinle
Elini ilk tuttuğum günü hatırla
ve gozbebeklerimde gozbebeklerini seyredisini
dudaklarimin teninde ki sıcaklığını
senin rüyalarının gercegiydim
ve hala gerceginim adın gibi biliyorsun
Ben seni hiç kandirmadim sevgili