GEL GÜL YAR.....2
Nisanda son yağmur değdi toprağa
Tohumlar yeşerdi bitti gel gül yar Filizler boy verdi kalktı ayağa Bahar geldi kışı yuttu gel gül yar Güneşi koynunda saklardı zaman Göz görmez his duygu beklerdi her an Yer yüzünü okşar aklardı umman Nehir nehir yatak tuttu gel gül yar Bağda çiçek gülle adını yazdı Zamana kokunu ebedi kazdı Baharda süzüldü gelinlik nazdı Düşte olsa adın yetti gel gül yar Saraylar yıkıldı ateşler söndü Tersine büyüyen kıvama döndü Bahar şenliğinde bayram düğündü Fay hatında kalbler sarstı gel gül yar Ehli akıl fikir şaşırıp kaldı Cevabın arayan derin sualdı Herkes ehli kalbin kapısın çaldı Bir müjdeydi haber etti gel gül yar Kıymet bulmuştu yer yüzünde her şey Muştular verirdi ondan çalan ney Bilinmez sır idi çözdü ehli rey Harf hece kelime attı gel gül yar Kiminde huzur var kimi tedirgin Herkeste bir telaş sezenler gergin Bilenlerde sabır sırrına ergin Güneşle karanlık battı gel gül yar Güzeller peçeyi attı yüzünde Müjde okunurdu sürme gözünde Sevdanın ateşi yandı özünde Akıl fikir hepsi gitti gel gül yar Gönül bağında gül kokardı daim Sevmeyen kendinden korkardı daim Sevenler kokunla olurdu kaim Hayatın tadını tattı gel gül yar |
gülmez
hasreti büyütür vefasızlığı
şükür..