Kundağında ağlayan yetim acılar
Tetiklerken hüznümü
Bukalemun çığlıklarıyla yıkılır gökdelenler

Soylu bir tükeniş avuçlarımdaki deprem
İntihar bakışlı dilber gözlerindeki rem
Kanadı kırık nağmelerde açar güller
Vurgun kelebekler vadilere konar
İçerimde soluklanan rüzgar
Dik yamaçlarında bir yudum gurbet
Bir damla hasrete kuçak açar
Damarımdaki paslanmaz esaret
Kim vurdu ya giden sevdalar katarı
Başımdaki eksilmeyen nikotinli duman
Kaderine razı sana yabancı bensizliğim
Müpteladır kedere asi boynum
Urganda fersiz yolculuğum
Mavzerimde hazır aşkı vuracak kurşunlar
Acıdan zevk alan yüreğim

Gecenin kalbine gömdüm seni
Gönlümün toprağında unutmak için
Yanardağ yosun tutarmış
Yalnızlığın kıyısında
Karanlığında zamanın
Masum gözlerin
Güle değince diken olur
Bağrımda…

Kelebek gölgesinde savrulan ömrüm
Sitemkar bir vedanın satır aralarında
Kanlı başaklar boy vermiş mor ufuklarda
Sesine çığlık düşer efsunlu akşamlarda

12 07 07

Hüseyin Özbay