BİR VEDÂ BORCUM OLSUNSeraptan her uyanış kıyamete müsâvi Cennet vâdetme güle kendi bağında solsun Gerçeğin haykırışı bu seviden de kavi Mademki bende asla sonu gelmeyen yolsun Gidiyorum sessizce bir vedâ borcum olsun ’Kendi sessizliğinde heyelan Kadın Sağır bir gülüşe dokundu sızım sızım Sahrada susuz, tuz gölü yüreği Gülümse, simyası sihir Yakası açılmadık bir vedaya sığındı şiir’ Sana dünya olamam imkansız darlığımla Yalnız sarmaşıkların saramadığı kolsun Sende olmak yetmezse mânevî varlığımla Bıraktığım boşluğa taze nergisler dolsun Gidiyorum birtanem bir vedâ borcum olsun ’‘-Deli sarmaşığım- tutunsam Zehir zemberek olmazlarıma yenik Kabına sığmayan firarî anlarım Seni hayalimde dahi yâr diye saramam Saymadım kaç hüzün gecesi kaç gözyaşı eder Bilirken böyle gidişlerin dönüşü keder’ Hüzzam bir ezgiydik hep coşsa da birkaç nota Ben ruhu bölünmüş ’re’ sen haşmetinle ’sol’sun Sevemem asla deme kalbe koyulmaz kota Avutursun kendini nasılsa gönlü bolsun Gidiyorum sessizce bir vedâ borcum olsun ’Hüzzam bir esintiydi senden ince ince Yıkılır dünyam bilirim, sen vedasız gidince Özlem boynumun borcu olsun Bir tutam mor menekşeye meyil Nasıl, söyle nasıl söylerim yâr Nasıl derim vuslata kaç var’ 2009 |