Güzaflarım
Yokluğun hançer olur sırtımda gezinir
gözlerin ufkumda yittiği anlar varlığın dudaklarımda ezilir sen sessiz gittiğin demler yudumsuz dağılır sofram lokmam dizilir boğazımı yırtar geçer susmalar ayaklarım dolanır kördüğüm olurum darına çekilirim yolların adımsız kışıma bahar eklenir menekşelenmiş gülüşün esince renklerin tuvalinde dirilir rakseden kardelenler yalın bir düşe feda eder kendini zamansız sıkıntı basar içimi bulutsuz yağmurlar ekilir toprağıma filizlenmez sabahlar moraran gecelerin ardından çekilir kabuğuna gölgeler dermansız ağıtlar yakılır ölümsüz yüzlerin ardından gözyaşına banılmış bir dudak yanar kanar kabuk bağlamış sancılar pınarlaşmayan damarlarda çürümüş bir nefes donar kansız yalıtır beni nasırlaşan yüreğim yanıltır kararan sevdalı bakışlardan kaçmalarım saçmalatır beni sağrımdaki sol sızı izansız zansız zarfsız pula dönüşürüm adressiz kurşunlamalarda dara gerilirim uzatma ellerini dokunsan dökülürüm sokulsan yıkılırım darma dağınıkım selamsız sabahlarım… kelamsız laflarım güzaflarım Volkan Kemal |
Saygılar...