Çocuk yanımı kucakladı büyüyen bedenimÇocuk yanımı kucakladı büyüyen bedenim başını okşadım bir sabah erik ağacında özgürlüğünün tadını çıkarırken bir öğlen uykusuna dalarken söylenmemiş ninniler bıraktım yastığının altına küçücük yüreğinden savururken taşları akan sulara, minicik ellerimi izledim akşam üzeri , buğulu camlara adımı yazarken, kulağına heceledim yanlışı doğruyu ne o, yaşanacaklara engel olabilirdi, ne de ben geçmişin karanlığını silebilirdim sadece gülleri sev dedim dikenleriyle.... belli belirsiz gülümsedi, belli ki; saklamayı/saklanmayı çok iyi öğrenmişti masumluğunun çıkmaz sokağı gözlerimde Nurşen Yıldız Greszyk |