Koyu Mavi Bir Tesadüfödünç bir temmuz sokuldu içime ürperten bir soğukluk öncesinde protest bir gülüş ve amperi yüksek bir titreşim çarpıştılar havada... bir gemi daldı ansızın irislere karantina yağmurlar aştı boğazın bendini tutamadı bu kadar sevinci göğüs kafesi badireler uzandı katar katar bol biberli günler şeytan taşlayan kahırlar sustu şiir gülüştü afrikalı çocuklar tırmandı kıvanç tepeye ve gülen dişlerin arasına süzüldü tuzlu inciler maviydi bahtiyar yağmurlar... dilimden önce aklımın paratoneri yuttu çerağı mezardan çıkan bir ölü şaşkınlığı bu ne çok beklemiştim oysa hazırlanmıştım hayaline ve hep bir cevabım olurdu içerimde bir gün aniden karşıma çıkarsın çağı sustu orman şaşkın üveyikler göründü göğün üçüncü katında soluk borusundan geçti halatlar esinden düğümlendi , kırıldı sesim evet dünya küçüktü bir insanın dilinden! bunca yılın hüznünü okudum konuşmadan ve tanıdık bir koku evet evet, fesleğen bu! kızmadım hatta mavi bir buse kondurdum okşadım o pamucak tenini üzüldüm bile sayılır o hâline bilmem farkettin mi seversem ölümüne severim! güldüm sana , hınzırca farkındaydım kızıl bir nutfe düşürmüştüm aklına evlenmiştin! ki ;parmakların saklanıyordu avuçlarına! hatırlamıştın ölmemiştin ve yaşıyordun hâlâ... teessüfe gerek yok hayaller hep büyük, oysa küçücük dünya... sen büyüdükçe, hayaller k ü ç ü l ü y o r işte istemsiz gerçeğin acı esareti altında ’’seni gördüğüme sevindim’’ acı bir şarkının nakaratıymış aslında acaba sağanağında sızdıran bir şemsiye temize çekilirken anılar mavi k o y u l u y o r işte hayatın gerçek fırçasında ve acıtıyor keşkelere dokundukça... (...Yüksek bir düşünce uçuyor sadece beynimde, kendimle konuşup cevaplayamadıklarım. Depreşti görünce işte , ama nedense ’eskisi gibi değil’hiç kızamadım sana... Farazi sevmeleri yakmıştık önce değil mi? ’’biz başkayız’’ şarkılarının huzurunda. Bir ay şahitti bir de delidolu geceler... Ama boşver, biri hergün bir başka aydınlığın altına yatıyor! diğeri yüzünü açtığında bakacak yüzümüz kalmıyor zaten! Üstelik, yemine değen kelimeler gibi lokmalarda küçüldü, yenildi zamana, ... Üzülme; unutkanlık bile hastalıktan sayılıyor artık işte kimi unutamadığına hasta kimi de z/amanla unutmaya mecbur kalıyor! Ama boşverelim bunları kimseyi boğmasın faili mecburi zan! Hem, zaten ilaçlıktan çıkalı çook oldu zaman!..) ToprağınSesi . |
derken satırlarla gözlerim buluşmaya devam ettikçe hikayemsi satırlarla devam ettim okumaya ve çok hoştu..film izler gibi okudum..avuçlar içine saklanan parmakları da, keşke diye fısıldanan sessizlikleri de..
Sonuç olarak hoştu okuduğum satırlar..koyu mavi bir tesadüf oldu işte :))
kutluyorum..