Cendere
su sineği gibiyim sanki
bu şehrin bayat yağmurlarının altında tesadüflerin boynuma bağladığı ipin ucuna hükümlü her saat başka bir varlığa sirayet ediyor ruhumdaki yabancı huzursuz bir delinin güncesinde ki hatıratla öykünen... bazen de sokak çocuklarının elinde ki değnekte bir leke hele de hiç tanımadığım insanların yattığı rüyaya karabasan olmanın acısı en vahşi ihtiraslarla tırnaklamak istiyorum hakikati kimi zaman omurgama geçmiş bir kanca ile derinindeyim suların itikâdım aklıma gelenlere tezat düşmese hani neredeyse toprağa mavi bir makberle palazlanacak siluetim... cenderesinde durduğum araftan toplasın beni birileri arefesindeyim cinnetin... Faruk Civelek |