SABRIN DORUĞU YIĞILIR ÜSTÜMEmevsimler ne ki bahar ne içimin yedi iklim tılsımına ...salkım söğüt, yediveren hüznüne boran ne ki kış ne kar teper anıların çığlığı geceme gündüzüme… susarım usul, usul sobelenir isyanlar ve asileşir en uysal yanım devleştikçe sefillik volkan ne ki kıyamet ne sabrın doruğu yığılır üstüme… düşlerim vardı al, al taç yapraklarında oynaşırdı umutlar hangi kelebeğin kanadına tünedi ömrüm hani sesime sığmayan sözüm gurbet güneşine astığım özüm umarsızlığın hükmü gözlerime yağmur ne ki sel ne yaşlarım boşanır yeryüzüne… her dalına bin naz dizdiğim bir Faslı bahardı zaman dost maskeleriyle çaldılar bir daha çaldılar bir daha sorgusuz affetmekten yoruldu yelkovanım yeni yüzler denemeye ürkü ne ki korku ne bölünür kan uykularım karabasanların girdabına… Meliha KAR |