Penceremin Pervazına Ay Konmuş
Gecenin sabaha dönen yüzünde
Uyandım ansızın ortalık sessiz. Penceremin Pervazına Ay Konmuş Bana gülümsüyor içten, lekesiz. Ay dedim, geceme sessizce doğdun Hüzünlü gönlümü sevince boğdun Acılarım dindi, dertleri kovdun Gidip de bırakma beni çaresiz. Ay dedim, çok parlak aydınlık yüzün Keder uğramaz mı, gelmez mi güzün? Kaşları çatıldı, dedi ki; hüzün İçimde saklıdır, sırdır, gölgesiz. Çanakkale 25/03/2011 |