VEDA
Kızıl gün batımları vardır artık, kadranın gövdesinde…
Akrep topal kalmalı, yelkovan sürünmelidir dizleri üzerinde Saniye aranmamalıdır bildik köşelerde, O da vurulmalı, O da gömülmelidir mazinin kirli koridorlarında Geriye, Çekilmemiş acılar, Terk edilmemişlikler Ve hasret kalmalıdır… Bir de yarım kalan şiir… O şiir, bitirilmemelidir… Kelimeler kör, Kelimeler lal, Kelimeler yetersiz kalmalıdır… Bu yaşam iki parantez arasında Bir emri bekler. Bilinmelidir… ‘Gel’ denilmelidir artık ‘Gel… Beklenmektesin…’ Bu gece davetiye gelmelidir Bu gece beden dinlenmelidir Bu gece veda edilmelidir sevilenlere Gelinen yere dönülmelidir… |