Sabahları penceremde,
Sen olmalıydın güneş değil.
Yüzüne elimi sürmeliydim.
Kederlerini hiç görmemeliydim.
Kordon sefası yapmalıydık birlikte,
İmrenmeliydi herkes bize.
Gülücükler saçmalıydık çevremize.
Beraber söylemeliydik,
İstanbul şarkılarını.
Yeşilde içmeliydik,
Akşamın en güzel tatlarını.
Kol kola geçmeliydik istiklal caddesini,
O kalabalıkta kimseler görmeden.
Senle paylaşmalıydım en güzel düşlerimi.
Unutmalıydım gerdanında her gün bir busemi.
Sen olmalıydın hayatımda,
Gecenin karanlık yüzü değil.
Girmemeliydi ayrılık aramıza,
Sevinci paylaşmalıydık sazımızla.
Ağlamak için sudan sebepler bulmalıydık,
Çünkü çok mutluyduk ikimiz bir arada.
Güzel rüyalar bitmesin diye,
Uyanmamalıydık derin uykulardan.
Yalvarmalıydık bu günler bitmesin diye.
Ama biz sahip çıkamadık o güzel günlere.
Hepsi eridi gitti,
Kar tanesi gibi.
Başaramadık .
Onun bunun ağzına baktık.
Nerde bir patırdı görsek ürküp kaçtık.
Her gördüğümüz ışığa koştuk,
Ve bölündük parçalandık.
Parçalarımızı toplayamadık.
Şimdi ise sen aydasın ben dünyada,
Herkes seyrimize bakıyor doya doya.
Biz doyamadık onlar doysun mutluluğa.

19.03.2011
Orhan OYANIK
ÇAN