Ey dünya !
Sen zengin bir kızı,
Biz ise fakir bir oğlanı,
Canlandırıyoruz bu tiyatroda.
Dönüp duruyorsun önümüzde arkamızda.
Ne biz gerçeğiz ,
Ne de sen yalan.
Mavi boncuk verdin hepimize,
Aşık ettin bizi kendine,
Bizde asıldık sana ,
Mahalle serserisi edasıyla.
Besteler yaptık uğruna,
Yazdık kibrit kutularına.
Aşkından döndük mecnuna.
Ne pazartesi sendromu kaldı,
Ne de mübarek cuma.
Her günümüz salı gibi sallandı,
Uyuz ettin bizi üç günde.
Ne gerçekten sevdin,
Ne de sizi azad ediyorum,
’ Haydi gidin ’ dedin.
Bağladın bizi pamuk ipliğiyle kendine,
Sen gibi olduk biz de döne döne.
Sen yukarıda oynaşırken yıldızlarla,
Bizde sana serenad yaptık aşağıda .
Senin için vardı aslan pençemiz,
Sen bir göz kırp bize,
Hazırız seni elde etmek için,
Her türlü kalleşliğe.
Asıldık biz sana dünya,
Sonumuz ne olur diye düşünmeden,
Kimimiz uyandı uçurumun kenarına gelmeden.
Kimimiz medet umuyor hala sevginden.
Sen yine zengin kız rolündesin ,
Bir kez olsun gerçeği söyle bize,
Bu fakir oğlan artık senden umudunu kessin.

28.03.2011
Orhan OYANIK
ÇAN