HİCRAN-I DEV/R‘Üstüme dev/r ederek kalbimin imarını Nede çabuk harcadın aşkının mimarını’ Kapısı yumruklanan borçlu misali şaşkın Yıkıldım ümidimi yokluğa dayar gibi Teslim bayrağı çeken gözlerim oldu taşkın İstilaya uğramış şehirler sayar gibi Hayrına bağışladım yağmalanmış etimi İnfaza sürüklenen birikmiş minnetimi Sessiz alfabelerde bıraktım cinnetimi Vasıfsız hecelerim dilimden cayar gibi Adım adım peşimde, hüznün’ gel’ diyen sesi İçimi törpüleyen bu his de neyin nesi Sanırsın bu yüreğim kederin öz annesi Durup durup başını sineme koyar gibi Mezarsız bir ölünün altından dişiyim ben Şaha kalkmış atların ezdiği kişiyim ben Sanki ayrılıkların nikâhlı eşiyim ben Ruhumu bedenimden destursuz soyar gibi Anladım bir yalanmış, aslı mağlup niyete İsyanım bunca zaman ödediğim diyete Sırt döndüm içindeki aciz medeniyete Varlığın varlığımı hicrana boyar gibi gri gölge 2011 |
çok güzel mükemel yazan yüreğin var olsun...
kutlarım..