Gittin…
Bak, avuçlarımda kırık dökük umutlar…
Halimi görenler soruyor tek tek,
Bu hüzün dolu bakışlar, bu gözyaşı da neyin nesi?
Takvimlerden haber yok.
Bıraktın beni köhne zamanlarda.
Şimdi günlerden sensizliğin ertesi…

Pencerenin buğusuna yazıyorum adını.
Soğuğu bu yüzden seviyorum belki de.
Dalıyorum uzaklara…
Susuyorum…
Sonra soruyorlar bana,
Sevdiğin mi o hep düşündüğün diye…
Duraksıyorum birden,
Evet diyemiyorum,
Kilit vuruluyor dilime.
Ah sevdiğim…
Demek bu kadar bariz
Her saniye aklıma düşüşün.
Demek içimin titrekliği de bundan,
Bundan hep seni üşüyüşüm…

Senden sonra dışarı çıkmıyorum artık.
Gülüşlerim inletmiyor yeri göğü.
Değmiyor o masum yüzüm gökyüzüne.
Gezip dolaşmıyorum,
Seninle gittiğimiz yerler haritada silik.
Gitsem de fark etmez zaten,
Sensiz her şey bir o kadar eksik.

Hüzünlü şarkılar dinliyorum şimdi.
Senden arta kalanlarla yetiniyorum.
“Benzemez kimse sana” ile başlamıştı bu sevda,
“Şimdi uzaklardasın”’la avunuyor artık gönlüm…
Ah be sevdiğim.
Nağmelerde saklı yüreğimden göçüp gidişin.
Bir ressamın en pahalı eseri gibi,
Duvarda asılı artık o masum bakışın...

Ama sen yine de üzülme.
Yanağına yaşlar düşmesin benim yüzümden.
Ben seni yine şarkılarda dinlerim,
Şiirlerde okurum.
Kağıtlara işlerim nakış nakış suretini.
Sen yine de üzülme sevdiğim.
Alırım yeşile çalan gözlerini,
Saklarım gözbebeğime.
Sonra açmamaya ant içerim,
Bir ömür benle olasın diye…

Başak AYDIN

10.03.2011