Dostname
Dostnâme…
Mâna kattın âleme Cânımsın benim dostum Başkasından bana ne Varım yoğum sen dostum Yüzünü görmek kâfi Kokunla bile coştum Güzel geçer o günüm Yeter ki sen gül dostum Dağı aşar gelirim Yolu koşar varırım Derdim atar gülerim Gel de yeter dostum Dostum sana ben dostum Senden evvel pek boştum Nice menziller aştım Şükür ulaştım dostum Göz açınca aklımda Gece hemen düşümde Sabah olup kalkınca Özlerim seni dostum Sen yersen bende yerim Elinden su içerim Candan bile geçerim Yeter ki iste dostum Dizin dibi cennetim Sensizliğim cinnetim Neş’emdir hep varlığın Benim vefâlı dostum Tüm davalardan caydım Nice zevklerden geçtim Cemâlin gördüm ay’dım İyi ki varsın dostum İnsanlar sultanısın Âlemlere nûrsun sen Melekler gıpta eder Yüceliğine dostum Sen ki gerçek dosttansın Gönüllere dolansın Neyzen sensiz ne yapsın Bırakma beni dostum Hakk’ın dostu yüce peygamberime (SAV) sâlavat... 02.36 – 10 Mart 2011 / İstanbul |
a-dost o hissiyatnağmaye,
bazen cevap bile veremez
vurdum duymaz dostlara cattırmasın Rab'bim..kutlarım sayın neyzence
şiirlerin hakka gitmesi herzaman daha faydalı ve anlamlı..
engüvenilir dostlar hak kapısında
vijjDan''sız şiirseL tarafından 9/6/2011 12:31:05 PM zamanında düzenlenmiştir.