//Kimsesiz bir ölüm avaz avaz bağırırken
Kirpiklerimdeki mahşer sesleri öksüz cennetime yaslandı
Dilimde ışıksız bir tipi tadı
Diyetsiz çukurlarda arama artık beni//





Mecalsiz kuyuların dibinde
Ah! Eski sayfalarım
Delilsiz cinayetimle zehirli bir geceye uyandı
Lâl yüzüme ağlarken vakitsiz fısıltılar
Kıyılarıma çakır keyif bizi yazıyorum
Nefessiz hecelerimi tutuşturuyor
Ah! Künyeme yazılmış bu bozuk sicil



Bu nasıl bir seferdir?
Bu nasıl bir emanet?
Enkazıma küsen imkânsızlar doğdu yine gözlerime
Omuzlarımda kırağı tutmuş makamsız bir iklim
Korkuyorum
Orada da hep gece mi?



Çiğnedikçe kırgın kokulu kelimelerimi
Kusuyor ağzımda
Başka tenlerden kalma yarım bir eylül
Lehçesi bozuk yerlerinden
Karanlık damarlarıma akıyor anılarım



//Ah! Hangi pencerenin kıyısında
İhtiyar uzaklıklar göçmez ki…//



Yastığımın üzerine düşmüş günahlarını solumaya yetmez
Şakağımdaki lâl beyazları göremediğin sürgünüm



//Desem ki
Sözün bittiği desensiz umutlarım azapla can çekişirken
Bedelli bir aşk sofrasında
Gam düşmüş lokmalarla hep aç kalır kelebekler//



Düşman gömülmek fark etmiyor artık
Yağmur başlamadan gelecektin kesik yüzlü keşkelerinle
Gelecektin…



Kıblesi sen kokuyor diye
Prangalarıma sürdüm yine dudaklarımı
Siyah telaşların çözülmüş kokusunda öpüyorum şiirlerimi
Duvağı kapanan vesikalarımla sevişiyorum
Suretsiz zindanlarımda



//B e n s u s t u m !
Çünkü fırtınam buz tutar artık
Yaslı kefenimden sevdama sızan çatlaklarımla
Sessiz sedasız bir matem k/anıyor
Başka solukların nikâhını kıyma artık seherlerime
K ı y m a !
S u s t u m…//

YASEMİN CANAN...