Saklı Kalan AcılarAcılar hep taze, hiç kabuk bağlamamış… Meğer acılar zamanla kabuk bağlamıyormuş. Aynı yerde kabuk bağlayan yalnızca insanlığımızmış, inancımızmış, umudumuzmuş... Çürüyen yüreğimizmiş, yaşanılan ne varsa hiç bozulmadan ait olduğu mevsimde yaşıyormuş. Acılar hep canlı kanıtı kendimize olan acımasızlığımızın… İnsafsızlığımızın… ... ... Birileri acıttıkça yüreğimizi güvenmeyi unutturdu kalbimiz. Birileri gelip vurdukça ve kaçarken kopardıysa bedenimizden bir anıyı… Unuttuk bir şeyleri. Kim derdi ki unutturacaklardı gülümsemeyi. Kim derdi… |
Birileri gelip vurdukça ve kaçarken kopardıysa bedenimizden bir anıyı… Unuttuk bir şeyleri.
Kim derdi ki unutturacaklardı gülümsemeyi.
Kim derdi…
Güzel ve anlamlıydı dizeleriniz. Tebrik ediyorum.
Saygı ve selamlarımla.