Ellerinde nasır yüzlerinde ter
Ne derman kalmış dizlerinde
Ne gözlerinde fer
Gün çalmadan gecenin yorgun kapısını
Henüz ısınmamışken uzandıkları yer
Ninni gibi yayılan ezan sesiyle
Yüreklerine kızgın bir telaş
Çığ gibi düşer…

Bir hüzün yumağıdır köyümde hayat
Sevinçler sadece yılda bir gelir
Ayranı ekşidir ekmeği bayat
Kadınsan bin çeşit dert üstüne gelir.

Bu gün de tarlaya bir yolculuk var
Boşanır uykudan bezgin bir hayat
Bir gönül ki yatak bile dar
Gün puslu gözlerini henüz silmeden
Bir yangın düşer içine
Yeşeren her sevinci evine adar
Soba tutuşacak pişecek yemek
Serilecek ortaya bin türlü emek
Sağılacak ineğe kadar…

Uyanan çocuklar onun eline bakar
Babalar uykunun kolunda dingin
Kasvetli kollarda şimşekler çakar
Gözler torba torba yürekler engin

Bir iş bitmeden diğeri başlar
Beden kırk parçaya bölünür her gün
Hüzün demlendikçe neşe yavaşlar
Bir tarafta çapa öbür yanda öğün telaşı
Kaşlar çatılır yürek hızlıca çarpar
Böyle bir keşmekeşe alışır hayat
Her gün yeni bir yük eklenir sırta
Geçen her an çilenin gölüne akar

Kederle evlenmiş koca bir ömür
Bin kahır tokmağı göğsüne vurur.
Teni kar beyazı gözleri mahmur
Çile yayığını sallar da durur

Gönül kapakları kilitli esir
Kendine ayıracak zaman fakiri
Bu çilekeş tabloyu kuşatmaz nesir
Kurulu bir saat gibi akarken hayat
İç çekişleri her gün ayyuka çıkan
Bu neslin gözyaşı yıllarda saklı
Mazideki mahzun günlerden devir
Her bir yöne açık içe yasaklı
Yürek kırk parçaya bölünmüş kesir

Seneler tespihe dizilip durur
Kendini adamış hüzün yamağı
Dalgalar direnen göğsüne vurur
Belirsiz matemler kaplar dimağı

Televizyon geldi dönüştü hayat
Köylerden şehire akın var şimdi
Tarlalar bahçeler artık çok rahat
Konforlu koltukta hanımı evin
Nasırlı ellerden eser yok bugün
Artık ilkbaharda açılır sahne
Ne bir telaş kalmış ne asılan surat
Gözlere fer gelmiş dizlere derman
Köyümü medeniyet kuşattı heyhat

Artık akşamları telaş bürüdü
Kumanda savaşında ipekten eller
Dizi sohbetleri aldı yürüdü
Telaşı süpürdü sahtekâr yeller

Çile biter yaşlar kurur yüreğe yığılır keder
Gün dolanır yıllar geçer ömrü el alır gider

Mürsel GÜNDOĞDU