Yüreğim füsunkâr ruhum azapta
Ezansız sabahlar kadar sarhoşum.
Güne hasret çeken yorgun mehtapta
Seheri bekleyen bir göçmen kuşum.

Gönlüm kelepçeli alnımda kahır
Kanadım kırılmış uçamıyorum.
Baharı beklerken buz tutmuş şehir
Bu büyük zindandan kaçamıyorum.

Aklım yangın yeri gözlerimde yar
Yollar hiç bitmiyor bu caddelerde.
Yalnızca içimde bin basamak var
Tırmanmak kadermiş merdivenlerde

Hüzün örmüş beni dört yanım kafes
Zincire vurulmuş kalbimin sesi
Acının tasviri çıkan her nefes
Ruhumu resmeder her bir katresi.

Dağılsın bulutlar ufkum durulsun
Ölü bir topraktan daha yorgunum
Demir atmış hüzün aşka kurulsun
Gelmeyen bahara artık dargınım

Ruhum ışık ister toprağım yağmur
Vakitli vakitsiz seni özlerim
Somun olmak ister yoğrulmuş hamur
Vuslat anı yakın bahar gözlerim.

Mürsel GÜNDOĞDU