?
Kelimelerle resim çizer aşıklar,sözcükler rengini hissiyatında bulur.
Şiirde gözyaşının bile rengi vardır. Zira gözyaşları her zaman kederden akmazlar... ________________________________.ZT.___________________________________ Hangi pınarlar büyüttü seni,hangi yağurlarda yıkandın,hangi güneş pişirdi hamurunu? Ellerine rengini veren toprak,saçlarında poyrazlar,gözlerine işlenen nakış... ________________________________.ZT.___________________________________ Gözyaşından bir tufan bu, Kainat yıkılacak, Denizler alev alıp, Sevdalar yok olacak. ________________________________.ZT.___________________________________ Bu son veda sevdiğim, Yok yarını bir daha, Umutlar soldular gittiler, Bu kuruyan son vaha. Dağlardan yükselsin dumanlar, Bu ateş yüreğimi dağlasın Ruhumda tutuşsun keder, Gözlerim hep ağlasın. Nasıl bir sevda bu, Çırpınmakta her vakit, Geleceksen şimdi gel, Gideceksen şimdi git. Ben yapamadım sensiz, Beceremedim ölmeyi, Kahrolmaya alıştım, Unuttum ah gülmeyi. Parçalandı yüreğim, Efkarım göklere yükseldi, Öyle bir yağmurdu ki yağan, Her damlan bir yürek deldi. ________________________________.ZT.___________________________________ Bu aynadaki de kim, Ben miyim? O bense, Ben kimim? ________________________________.ZT.___________________________________ Nerede gözlerimdeki can, Nerede içimdeki heyecan, Yüreğimdeki çarpıntı nerede, Sen nerdesin? Ben nerde? ________________________________.ZT.___________________________________ Saadet eski fotoraflarda kaldı... (ıstırap adım oldu,sensizlikse kaderim) |
saadet herzaman ulaşabileceğimiz kadar yakınımızda,yeterki tutmasını bilelim.
Güzel dizeler.
Selamlar