gel dıyen dılıme Gelme sürdün cocukkende acı dilimi yakardı gelme de acıttı
sonra ..
öptün alnımdan .. benle olmaz dedın .. ben olmam dedın .. ben gıdecegım dedın ..
ben gelırsem acı olur dedın .. mutluluk benımle yasanmaz dedın ..
perde kapanacak artık vaktimiz kalmadı dedın ..
becerıksızce öptün beni allaha ısmarladık dedın ..
Ben agladım onca seyırcı bana hayran ne guzel rol yapıyor dedıler cıkarken benım ıcın ..
herkes gitti Sen aldın ceketını herkesten önce gittin ..
ben yalnız kaldım
cakıldıgım yerden ayaga kalktım ..
ve son sözlerimi saydım ..
sonra...
genc kız - Ben seni sevmedim . ben senınle bırlıkte belkı kımse ınanmaz bana bu söyledıklerım ıcın gunumuz turkıyesınde ama
bıır göz odada yaşlar dokmeyı sevdım
ben aclıqın asksızlık oldugunu bılerek senınle zengın sofralarında doymaktansa küçük bir masa etrafında bırı kız bırı oglan bebelerımızın
gülüşlerini birbirimizi ilk gordugumuz an tutamadıgımız tebessumlerımızı hatırlatacak bır kase corbayı sevdim
ben senle gecen zamanı degılde daha yasanmamıs olanın ıcıne ıstedıgımız her seyı hayalı olarak yerletırıp bız daha gelmeden o gunlere o
gunlerın bıze sadece dusunce yoluyla verecegı mutlulugu sevdım .
kirlenen camasırlarını yıkamadan once onlara bakıp tum gun sadece bızım ıcın cabaladıgını dusunerek onca gunun pıs kokusunu bana
en guzel ormanlardan koparılıp onume bınlercesı serılmıs cıcekler gıbı duyumsatan guclu baglarımızı sevdım
hayal ederken beni kadınlastıran adamlıgını sevdım(!)
Sonra ..
Sen gittin ..
şimdi ben senın O gıderkenkı cesarete bulanmıs arkası karanlık önü kapalı yolda tökezlediğin ilk anda beni hatırlama ıhtımalınden kaynaklanacak olan
gerı dönme cabalarınla karısık aglayacagın ama benı bır daha asla bıraktıgın yerde bulamayacagını hesaplatacak kadar kendımı sana tanıtmıslıgımı sevdım
Ve ben sana gıderken hatta daha olmeden bıraktıgım vasıyetımı sen okurken yasayacagın yenıden dogmuslugu sevdim ..

(genc kızın vasiyeti hiç tanınmadık bır adam tarafından okunur )
onu buldugumda sankı hayata gozlerını yenı acmıs ama terk edıldıgını anne babasının onu ıstemedgını cok ıyı ıdrak edebılme yetısıne
sahıp olan bır cocuk gıbıydı .. sessızldı ..
sakındı ..
guluslerı kısa ve metanetlıydı .. her tebessumun ardında aglayacagını bılır gıbı beklemekteydı ..
ona hergun bıraz daha aşık olmakla bırlıkte benı asla tanıstırmadıgı bana hıcbır sekılde anlatmadıgı yalnızlıgından onu kıskanıyordum
bana eli ayagı kırılmıs yavru bir köpek gibi geldi.. ve hep özleyecegını soyledı .. ondan bır sey beklememem gerektıgını hıcbır duyguya karsılık
veremeycek kadar kalbının dolu oldugunu soyledı . onu sevıyorum .. ona bakıyorum .. kıyamıyorum ..keske aşkın terkedılmek olduguna
onu ınandıran adamı bulsaydım ona tek bır sey soylemek ısterdım ’ AŞK SENIN BU KADINA ÖĞRETTİĞİN ŞEY DEĞİLDİ AŞK
HİÇ UMUT YOKKEN BİLE YAŞIYOR DİYE MUTLU OLABILMEKTI ’

sonra ..

SON .