Şimdi ben sana şiir yazarsam ne anladım yazarlığımdan
Seni kader yazmamışsa bana saçından gözünden oturup dem vursam
ALLAH kızmaz mı bana ?
O yüzdendir ki anlatamadım
Hiç diyemedim sana
Diyemedim ki ; ’ Gel ’
Özlemlerim aşkımdan büyük denilir mi bir yalana !
Ama sen bil ben özledim
Ve öyle büyük özledim ki anlatamadım ne sana ne bana !
Kaldırımlarım olmadı
beklediğim sokak lambaları da
bu kadar ’herkesin’ sevdiği gibi ’ değil de
Sevemeyeceği gibi sevdim seni
Şimdi sana ’gel ’ desem senden önce ben giderim anla !
Uzun bir şiir olsun istedim bu
hani oku oku bitmezlerden
ama payına düşecek olan tek bir satır bu sözlerimden
’İnsan özlüyor bazen !
sen gittiğinden beri umut yok
gülüşler hiç olmadı zaten
bende dedim ki kendi kendime görmesem de severim
ALLAHI da böyle sevmedim mi zaten !
Haşa misalim ağır ama tıpkısı değil
Ama bilmeni isterim ki seni kaybetmek kendinden geçmek demekti
sarhoş olur gibi ..
aşık olamaz gibi
ve bir daha asla sevemeyeceğimi bildiğimden
Kimseleri göremeyecek gibi !
Şimdi düşünüyorum
Bir gün belki kavuşur muyuz diye ama cevap sorudan önce hazır
’ Hangi aşk kendini sende kaybetti ki bende bulsun ’
Bir yerlerde hem cinayeti işleyen hemde kurşunlara hedef olan ölüyorsa o ’ölmek değil ’aşktır dediler
Sana aşık olduğum gün öldüğümü hiç bilmediler .
Ve farkettim ki zamanlar sonra
Ayrılık yakasından tutar aşkı önce yollar biter sonra gidenlerin yokluğu uzar .
Öyle soluktur ki yalnızlık
sanki ölüm gibi sanki Doğar gibi !
Ve öyle bir vedadır ki bu , aşkın iki yakası bir daha asla bir araya gelmez !
Şimdi sen yoksun diye bir başkasını seversem ya da bir başkası beni sevmek için yaşarsa
ona diyeceğim ki ; canımı acıt beni sevmiş kadar olursun zaten !
Karmaşa var cümlelerimde ama sen anla
anla ki ’neden seni sevdiğimi bir kez daha anlayamayayım
anla ki gelinler ölsün ve o ilk gece kıyamet günüm olsun !
Anla ki ’ anlat ’ bana da
Ben yokken nasıl ayakta kaldın !!?
Biliyorum seneler geçecek bir başkasını sevme zamanı diyecek sana kader
Ve sen elbette seveceksin tam yerinden !
Sev sevmene bir diyeceğim yok ama sakın beni unutma !
Her gece sırf seni görebilmek için rüyalara yattığımı seni aldatmamak için bir başkasının gözlerine bile bakamadığımı
Sana ’ seni özledim ’ demek için hergünden özlemler peydahladığımı sakın unutma !
Yaz mevsiminden kaçan haziran gibi bir başka aşklaşan kasım gibi ve bir kolyeyi kolye yapan ucunda ki hatıran gibi
belki bir kar tanesi belki asılı kalan yalanlar gibi sakın ama sakın beni unutma!
Unutursan da bir gün hatırla ’
Çünkü ben ’beni hatırlayacağın ’ günde saklıyım
Kimsenin bilmediği kimsenin en kimsesiz hali gibi !
Zamanlardan bir gün kader bizi göz göze getirdiğinde kaçma yaşlarımızdan
ağla
ağla ki temizlensin bu içimde senden kalan katran karası yalnızlıklar
ağla ki siyaha boyanan ne varsa ak bir zamana bıraksın kendini
ağla ki intiharlar ölmek istesin
Ve ağla ki sende anla
’İnsan özlüyor bazen ’

ELİF TUĞÇE BALABAN