BAHAR GELİYOR BAK
*Bahar Geliyor Bak
Karlı dağlar ardından, geldi rüzgârın sesi. Dedi, ’’sevdiğin yolda, koşarak geliyor bak! ’’ O cânım çiçeklerin, yaklaştıkça nefesi İlkbaharın kokusu, coşarak geliyor bak! Kuzucuklar meleşip, yalakları yalıyor. Papatyalar ellerde, fal olup oyalıyor... Kelebekler, değdiği çiçeği boyalıyor! Doğa/nın tüm renkleri, taşarak geliyor bak! Canlara bir şevk geldi, kendisinden geçiyor. İnsanlar şehirlerden, hep kırlara göçüyor... Kırlangıçlar keyfinden, zikzak yapıp uçuyor! Göçmen kuşlar her zoru, aşarak geliyor bak! Nasıl korktu soğuklar, kaçmaktan beter oldu! Bir erbain, bir hamsin, canıma yeter oldu. Şimdi ateş topları, sularda yatar oldu! Cemreler gökten yere, düşerek geliyor bak! Mevsimler yaradanın, bir imtihânı gibi... Canlar gelip geçiyor, yol geçen hanı gibi. Görsen, ipek yolunun uçsuz kervanı gibi Karıncalar toprağı, deşerek geliyor bak! Menekşe mor, zambak mor, hercâillerse renk, renk. Gökkuşağında ne var, güller öyle rengârenk Lâleler biblo gibi, baştan aşağı âhenk... Bahar bu âhenklere, şaşarak geliyor bak! Antalya-2011/02 Halil Şakir Taşçıoğlu |