HOŞGÖRÜSÜ ZENGİN GÖNÜL
Hoşgörüsü Zengin Gönül
Nefretle geçecek kadar, öyle uzun değil hayat. Eşi, dostu, paramparça etmenin hiç âlemi yok! Ömür denilen nedir ki, çok çok bir asır nihayet. İnsanlara boş yere kin gütmenin hiç âlemi yok... Hayâtını hır gür ile geçirince ne olacak? Öfkeden kim, ne kazanmış, yanına ne kâr kalacak? Hatır gönül kıranlarla, acep kim huzur bulacak? Hoşgörüye fitne, fücür katmanın hiç âlemi yok... Öfkelinin yel çıkarıp, kaldırdığı tozuna bak. Burnundan kıl aldırmayan ukalânın pozuna bak! Boşver, çürükleri bırak! ..Sen insanın kozuna bak. Sağa, sola, öyle çalım atmanın hiç âlemi yok... Gel be gönül havalanma...En güzeli, engin gönül. Bu âlemde aziz olan, hoşgörüsü zengin gönül. Kimseye yüksekten bakma, herkes olsun dengin gönül. Canlara boş yere caka, satmanın hiç âlemi yok... Hoşgörü ve dostluklarla, her menzîle ulaşırsın. Gönül dergâhında isen, erenlerle dolaşırsın. Kötülerle bir olursan, hep pisliğe bulaşırsın. İyilerle, kötüyü bir tutmanın, hiç âlemi yok... İnsanları şu gönlüne ’gel’, Mevlânâ gibi çağır. Hoşgörüsüz olanlara, sesin çıktığınca bağır! ! Dünyanın zor hesabını, vereceksen ağır, ağır Boyun sıra günâhlara batmanın hiç âlemi yok... Antalya-2008/12 Halil Şakir Taşçıoğlu |