tatlı gülümsemen gönül yaralarıma salgı bezi sarıyor................Şiirin hikayesini görmek için tıklayın ’YÜREĞİMİN TEK İLACI’ "Sana kavuşabilmek için sabahlara kadar dua etmekteyim. İçimi yakan dudaklarına bir daha dokunabilir miyim diye avazım çıktığı kadar Allah’a yalvarmaktayım. Sen, gamlı, kederli yüreğimin tek ilacısın. Gönlüm, ancak senin yanında huzur bulabilir. Bu kölen, sinesinden fışkıran özlem dolu yüz binlerce yanık yakarışı sana arz eder." diyen Hürrem’di.Bu yazıya bulduğumda aşk ummanında boğulan mâşuk"un kalemimi olmak ne güzeldi.... Mevsim; bahara akarken bavulumu alıp sana geliyorum cancağızım avucumda hicrandan kalan yüreğimin suskunluğu mavi halıda ılık bir meltem bedenimi yıkarken yorgun kalemim ’sen’diye zikretmekte bir tutam kağıt parçasına. sana dair tek bir kelime yeterken yüreğime. tatlı gülümsemen gönül yaralarıma salgı bezi sarıyor sol yanımın bi türlü geçmeyen soğuğu zemheri de boşa atılan kuru karanfillerin neden elimde olduğunu bile bilmediğim zaman diliminden sana sesleniyorum ’cancağızım’ Şems’in sıcaklığında alnımdan boşalan boncuk boncuk su damlalarında ellerini aradım yağmurun bereketli yüreğinde toprak yağmur kokuyor caddeler ise vuslat........ yol güzergâhımdaki arsız dikenler acıtmıyor ayaklarım kan revan. bir yanım yâr diğer yanım sen hava günlük güneşlik etraf ise şenlik kokusu sarıyor dikenlere aldırmadan yalınayak yürüyorum gece karası gözlerini pusula bilip şehrin dar sokaklarında sana geliyorum cancağızım ayaklarıma batan dikenleri sen diye öpüyorum özlemimin koynundan çaldığım sümbül bulutlarını göz pınarlarımda saklıyorum sizofrenik bir aşığın ayakuçlarına boynunu büken hicrana hiç aldırmadan kansız ve acımasız ihtilalinin son demine yaşarken ipsiz uçurumlara sığınıyor sensizlikte İstanbul; kimi zaman bir çocuk gibi koynunda ağladım kimi zaman kirpiklerinden ıslak yağmurlarımı sildiği şehrim Kız Kulesi; hicranın arsız fırtınalarına göğüs germeye çalışırken gümüş pullar; gecenin esrarkeş yangınlarında "sen" diye koynuma alıp yüreğimde avututtum yalnızlığımın yetim çığlğklarını kalemimde kelimelerim çıplak kaldı elimde sevdam; göz yaşına asılı kaldı göz kapaklarımda. Eminönü İskelesi, pes etmedi yüreğimin kıyılarına vuran hasret dalgalarına. direndi savaştı hicranımla. kan revan içinde kalsam da, arsız fırtınalarda sensiz savaşmadım gece karası gözlerindeki sıcaklığı aradım Şems"in yakıcı ateşinde göçen turnalara seni sormak ucube binaların nemli duvarlarına dayanıp sana ağladım. dudaklarımı kapatıp kelimelerimle düşlere ağladım. hicranın suskunluğunu atıyorum dipsiz kuyuya tenimdeki saklı baharlarla geliyorum sana cancağızım gordion Gül Özkan 02/03/2011 |