Küçük Kız 2
10 yaşında ancaydı;
İki eliyle tutunmuş direklere Öylece duruyordu... Gözleri orman karanlığına, Hatları annesine benziyordu... Kapkara bir örtü örtmüşlerdi başına, O, anesinin hayatını yaşıyordu!.. 10 yaşında ancaydı; Bedeninden utanmayı öğrenmişti, Bedeninden Ve kadınlığından utanmayı... Gülerken bile Korkak bir ifade vardı yüzünde, Kahkaha atmaması gerektiğini öğrenmişti... Bakışları Annesine benziyordu... Ama annesinin gözleri orman yeşiliydi, Onunkiler, orman karanlığı... O, annesinin hayatını yaşıyordu!.. 10 yaşında ancaydı; Düşüncelerine El konulmuştu! Özgürlüğüne ve çocukluğuna El konulmuştu! El konulmuşluğunun farkına varmaması için Her şey tasarlanmıştı... Annesi kadar durgun değildi henüz... Ama o, annesinin hayatını yaşıyordu!.. Başkalarının İstediği bir dünyada yaşıyordu!.. (metrobüste gördüğüm, adını bilmediğim ama yüreğimde hissettiğim kücük kıza... ve küçük oluşunun farkına varamayan tüm çocuklara...) |
çocuklar farkına vardığında bir gün büyeyeceklerinin
büyükler onlara çocuk olarak bakmayı bırakırdı
bu yüzden hala çocuğuz belki.