İri, siyah gözlerinin yanında uzanan çizgide
Tek damla yaş donmuştu.
Sanki çizgilerin ağırlığı
O yaşı durdurmuştu.
Oradan düşecek tek damla,
Tüm hayatının acılarına
Yol açacaktı sanki...
Sanki bedeni süzgeç olacak
Her yerinden yaşlar akacaktı...
Omuzlarında;
Kadın olmanın,
Memelerinde;
Sevişmelerin, doğurmaların, emzirmelerin ağırlığı...
Ellerindeki nasırlar -başlı başına-
Bereketli olmanın gururlu ağırlığı...
Kadın;
Yabancılaşmış gözleri, kırmızı çizgileriyle
Orada oturuyor kadın!
Düşük omuzları, karnına değen memeleriyle
Hayatı boyunca kendi varlığının farkına varamamış kadın;
Oturuyor öylece...
(Oturduğunun bile farkına varmadan)
Elimi uzatsam yanındayım!
Elimi uzatsam
İncileri dökülecek avuçlarıma...
Elimi kaldırsam,
Tokat gibi inecek
Ona kendini unutturanların suratına!
Ama hayatı boyunca
Güvendiği dağlara kar yağmış kadının;
Hayatı boyunca yok sayılmış, kırılmış, parçalanmış, onarılamamış...
Elimi uzatsam
Parmakları açılamaz,
Kolları uzanamaz tutmaya...
Kadın olmam yetmez
Ellerini tutmaya!