C / e z aYalnızlığın dibine vurmuş bir ben Ve şehir eşkiyası damgasıyla göz altındayım annem Gözler nâr_ı mavzerde . . . Rüzgârin ucuna basıp tavanına değdiriyorum başımı Aval aval b/akıyorum kuyruğuna doğru Yönüm ters kalırken Boyum bedenime kısa düşer her hamlede Ezilen ezenin ellerinde . . . Üzerimdeki bereketin kamçılı tokatı Kızartır yüzümün sol yanını Dolu dolu yumruklar düşer bûse yerine yanaklarıma Mor acılar müdavimim olur Yokluğunu batırırlar g/özüme Âsumanın o uzun saçlarından asılıp,tarzancılık oynamak geldi içimden Yapmadım , Yapamadım . . . Susturdum çocukluğumu göğsümde Tuz bastım Diline biber , tenime ısırgan sürüp kundakladım gölgesiyle C/ezanın kıyılarında hüzün sütliman Şimdi bir ucundan diğer ucuna koşturuyorum kendimi Ayak boyu hızıma , Adımlarım yetişemese de Beyaz çarşafı asılmış bir hayat bu annem Üzerinde dikenleri büyüyen Her köşesinde ayrı ayrı hikâyeler besleyen Artık ! Ne mavi ısırır dudağını ne de umman tarar ıslak saçlarını Güneşin kuru nefesine bağışlanır " c/eza " 16/02/2011 14;14 eMİNE |
tebrikler