GARİP ÖLÜRMÜŞ ŞAİR
Yumdu gözlerini ak çarşaflara bir akşamüzeri,
Bir özge yandı bu akşam konağın feneri, Yas içinde yarıda kalmış hüzünlü satırlar, Bilmem ki bu garip şairi ölünce kim hatırlar. Şu kırık masada yazmış olmalı en güzel şiirlerini, Bu ak çarşaflarda sayıklamış olmalı gündüzlerini, İşte sevdiği kravatı, ısmarlama ayakkabısı, Hala yanıyor, akşamdan kalan kor dolu sobası. Nihayet çıktı vakur bir seda konaktan, Üç-beş kişiden ziyadeydi tabutun tutan, Ne ilk giden bu yolun ve ne de sonuncusu, Bu ölen şair idi meçhulün garip yolcusu… Kaykılı – Haziran 1982 Yüksel Erentürk YILMAZ |
Üç-beş kişiden ziyadeydi tabutun tutan,
Ne ilk giden bu yolun ve ne de sonuncusu,
Bu ölen şair idi meçhulün garip yolcusu…
başarılı bir çalışma teşekkürler..saygılarımla..