*ZIPKIN*
Oysa
Kaç kez söyledim durdum Her söylediğimde bir sözcüğü eksiltmekten korkar olduğumu Hiç konuşmasam öteki sözcüklerin küseceğini de İçimdeki hangi ince suların sesinde yankılandığını Ve ak göklerce bulutun oynaştığı gizemlerin kokusunu Tülü aralayınca bulduğum gözlerine Işınladığımı nerden bileceksin Daha dün,bu sabah,biraz önce Yüreğime usulcacık dokunuyorken Çekmen var ya ellerini birden Darağacında sallanırcasına Loş avlu boşluğunda başka bir infaz Yonca çiçekleri gibi ışılayan gözlerin için Kaç Zühre yıldızını en ulu vakitlerinde buruşturarak yırtıp attığıma dair Nar taneli buse dokunuşlarıyla uyanılan sabahlarda Okyanuslardan da büyük andlar içtiğime inanır mısın Şiirlere sığınışım Sanma ki depreşen umarsızlıklarımı avutmak içindir Bak adıl topluyorum bir başıma dağlarda Hep ikinci tekil kişi Hep –i durumu Elimi kanata kanata dikenler arasında Kanımı usulca mayalayan buyurgan duygularını Alıp öteki kentlere taşıdığın zamanlarda Mehtap yangınlarımı söndüremeyen susuz çeşmeler sıraladığını ardın sıra Söylesem de inanmazsın Sana anlatmaya gücüm kalmadı,desem Bu kez başka bir zıpkın saplanacak yarama Anladım ki Bütün sellerin sorumlusu Yağmurlar falan değil gözlerinmiş meğer... Yoksa o hüzzam şarkı dolanır mıydı dilime ‘’Seni,sesini,gözlerinin rengini…’’ İşte bundan iki gözüm Yüreğimdeki buz dağlarının sessizce büyümesi İşte bundan… Necdet ARSLAN |