G E C E - G Ö Z L E R İ N - Z İ N D A Nbölme tümcesini sakın bir şiirlik kalan zaman güneş dünden daha yakın küserim hecelersen geceyi belki gözlerin çözer bu kusursuz bilmeceyi / esmer olmak geceye kusur mudur / eli kulağındadır gelir birazdan hep geldiler bunca zaman hiç ama hiç aksatmadan koyu hüzün renginde gözlerin yavaşça süzülüp dalar odama kapı vurmadan safa geldi hoş geldi ilişir karanlığın bir köşesine tahtına kurulmadan yeri göğsümdür en vefalı dostumdur ışıldar karanlıkta gözlerinin karası uğraşmadan uzun uzun hiç yorulmadan gelip kanatsınlar diye beklettim sarılmadı gönül yarası oysa tahtına gözlerin gelip oturmalı ve yakmalı kurşun gibi / bakışırken kan dökmemek kurşuna kusur mudur / gözlerin ağar üstüne gecenin bir yoğunluk âbidesi ve evliyâ nefesi gibi şiir fidesi ötelerden bir ulak ya da duvak omuzlarımda gümüş bir tül olarak / günahları örtmemek tül için kusur mudur / düşür maskeleri zırhlarımdan soyarak bırakır gider orta yerde beni ben olarak savunmasız çırılçıplak kendi zindanımda voltalar atarım bitimsiz sesim geri döner duvarlara çarparak / dışarı ses vermemek zindana kusur mudur / |