G Ö R D Ü Mdünyayı uyumuş da akmıyor gibi akan bir nehirde amuda kalkarken gördüm içinden gelip sonsuzluğun durdum kâinatın ense kökünde doldurup avuçlarıma feryadını mazlumların kalkanlar geçirip vücuduma kefen bezinden yükselişi gibi güneşin yırtarak karanlığı bir neslin doğum sancısı içimde duyduğum ve kandan ırmaklar taşarken sindirilmiş ovalarda zulmü göz yaşında boğulurken gördüm |