BAZEN KONUŞMADIĞIMDA,ÇOK SÖZÜM OLUR ASLINDA..
Neredeysem orada,gözlerim yaşamı içime akıttığında,
Aramakla bulamadığım her şey bazen oturur yanıbaşımda, Herkesin içinde saklı acılar yaşanmışlıklar sol kenarında,, İşte ben bazen konuşmadığımda,çok sözüm olur aslında... Karanlıklar gözkapaklarıma yorgun yorgan olduğunda, Mürekkebim akan hayatı anlamlı, tertemiz suyu yazdığında, Birşeyler yaşanmışsa bildiğim,paylaşmayı sunmak için aslında, İşte ben bazen konuşmadığımda,çok sözüm olur aslında... Yaşam habire öğretir,nefretten sevmeyi,ihanetten sadakati, Korkaktım en korkağı yaşarken, kılıcımı verdi öğretti cesareti, Yüzüne gülüpte arkandan kuyunu kazanları,sever görünenleri, İşte ben bazen konuşmadığımda,çok sözüm olur aslında.. Göğe doğru yükselir hep ekilen filizler,güneşini arar toprağında, İnsanlara örnekmi?,umut sadece gökyüzünde güneşini arayana, Herşeyi sevgi,paylaşım için kurmuştu Tanrım oysa vahşi dünyada, İşte ben bazen konuşmadığımda,çok sözüm olur aslında... BAZEN BEN DALDIĞIMDA SANMAYIN SUSUYORUM, İÇİMDEKİ İKİZİM BENİ YORUYORDUR ASLINDA, BAŞIM KAZAN GİBİ OLDUĞUNDA ,TAKİ KAPI VURULDUĞUNDA, DELİ KIZ SENİ DALMIŞSIN YİNE BELLİ, İŞİTMİYORSUN BENİ DİYE; ZELKADE KAPIDA.. YAZARI BİNAY KAN 10.2.2011 SALİHA HANIM KAYIP SAYFALARDAN 2009 |