Adım adım yaklaşırken habersiz
Uçurumun kenarına gelmişiz.
Gülüm, canım, balım derken sonunda
Bela okuyacak hale gelmişiz.

Şiir okuyarak tadı lezzeti
Sevgiliye sunan var mı izzeti?
Hülasa sevginin aşkın özeti
Gel geç heveslere mahkum etmişiz.

Gönüllerde pişen aşklar nerede?
Dille şekillenen meşkler nerede?
Sultanlar nerede, köşkler nerede?
Desene ki bizler ölüp gitmişiz.

Kollektif ortaklık olmuş evlilik
Al gülüm ver gülüm budur iyilik
Sevdası uğruna ölüm delilik
Öyleyse boşuna kürek çekmişiz.

“çatıda saklanmış aşk”ı özleyen
Hac yolcusu gibi yollar gözleyen
Kaldı mı ki sevdasını gizleyen
Ulu orta yerde ipe sermişiz.

tepesinden duman çıkan yok şimdi
kucaktan kucağa gezen çok şimdi
bu değneğin iki ucu b …. Şimdi
uçlarından çeke çeke germişiz.

Sevdayı sınırsız yaşayan yüce
Bizler bu konuda cüceyiz cüce
Fısıtıyla kulağına her gece
Ne şiir okumuş ne gün görmüşüz.

El gördülük hayat aşk mı çile mi?
Seviyesiz laflar yük mü hile mi?
Merhaba diyene yatak öyle mi!
Öyleyse yıllarca boşa yelmişiz.

Baktığın her yerde görünen O’ysa
Çekilen her çile üstüne koysa
Emre amadeyim aşk denen buysa
Değilse ne insan ne de Er-mişiz.

Aşkın ve sevdanın bittiği yerde
Adam diye gezmem ben orta yerde
Bir ahu bakış ki; deva her derde
Dededen, babadan böyle görmüşüz.

Çanakkale 11/02/2011