1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1524
Okunma
ALABORA
Enginlerde yol alıyordu
Dalgaları köpürte, köpürte
Bir hoş eda fışkırıyordu
Oturuyorken güvertesinde
Kendinden öylesine emindi
Hiç kimse yıkamaz sanıyordu
Vakurdu, ufku da çok derindi
Ardına kimse kavuşamıyordu
Dalgalar yaprak, yaprak
Dökülüyordu küpeştesine
Hiç de diyecek yoktu keyfine
Ummana açılmıştı özgürcesine
Ama bir gün rotasız kalmıştı
Hemen sardı etrafını korsanları
Fırtınalar sağanaklar başlamıştı
Çatırdıyordu koskoca bordaları
Hiç önlem almamıştı rıhtımında
Sarsılıyordu dalgalar arasında
Bir akşamüzeri alabora oldu
Kaybolup gidiyordu ay ışığında
Şimdi ne o gemiden bir eser var
Nede o gemiden tek bir nefer var
Bir can yeleği bakınıyor etrafına
Çıkmayan canda yine bir umut var.
Mustafa CEYHUN
5.0
100% (1)
Cevap Yaz