Korkmuyorum ölümden hüzün
Yalnızlıktan korktuğum kadar
Sebebim olmuyor ölümüme
Yüzleştiğim yalnızlıklar

Serçe buğday tanesinde
Toprak yağmur sevincinde
Hüzün mühürlü zarf içinde
Kanatlanmış yalnızlıklar

Sabır tespih hevesinde
Volta atar köşesinde
Hüzün vicdan muhakemesinde
Kadımıdır yalnızlıklar

Damarlarımdan hüzün oluk oluk kızıl kan
Okyanus gibi kızıl deniz gibi sen akıyor
Ayışığı düşüyor yakamoz yok şavkına vuran
Bu yüzden hüzün
Bu yüzden yalnızlık

Hiç himseye görünmeden ölüme yürüyorum umarsız
Ben umarsız azrail kararsız hüzün
Sen çok melek tamamlıyor olmalısın
Kan mavi sen zehirliymişsin

Affet beni seyrekleşiyor adımlarım
Kıpkızıl uzanıyorum kanatlarının üstüne
Beyhude öp ve biteviye doğur

Çünkü diyordum ki
Hüzün: Hangi denizin mavisiyde
Hangi mevsimin armağanıydı
Mercanlı yosunlar kaplamış
Kızıl akan yüreğime.