ŞİZOFREN SIZINTILAR
içimde dul kalabalıklar
her birinin gölgesi kendinden ağır kurumuş karanfil kokularını andırıyor suretsiz kimlikleri usumun çeperlerine tutunmuş tepinen garip bir güruh nereye kaçsam? benden önce gelip oturuyorlar dokunsam unufak olacak ruhları kanayan parmak uçlarımda kader çizgileri kimseler açamıyor zihnimdeki saklı kitabın sayfalarını kilit kelimeleri kayıp gizli gömü, kör bulmaca sanki kimi zaman gökyüzünün karanlık yüzü çorak toprakların ağulu çiçeği mor dağların dumanlı başı bazen renkli panayırların çılgın hokkabazı bazen de sonsuzluğa düşen yıldızların ağırlığı bir zincirin kopan halkaları kadar dağınık usumun karmaşık telleri... çılgın bir meczup, sanrısal algılarım “aşk”mış ne umurum! “dünya yuvarlakmış” “hiç durmadan dönermiş” bunlardan bana ne ! tek kavgam kendimle kimse bilmiyor... yaşam düş veya gerçek gözümden süzülen damla dilimden düşmeyen kederli nağme kendi içimde nefes alan boğulan küçük bir çocuk bakmayın ! belimin iki büklüm oluşuna gülmeyin ! sırtımdaki kambura ben bir zamanlar, nice zaferlerin adsız kahramanıydım... Şiirime güzel sesiyle ve muhteşem yorumuyla can katan Sevgili Arkadaşım BENSENO’ya ve güzel yüreğine sonsuz teşekkürler ederim..Her daim Sevgilerimle..Saygılar........ ayşe uçar 27 /01 /2011 |
Genellikl; bir kta,bir dize,bir kelime, o şiiri uçurabilir..Bu finalde olabilir,gelişim veya giriş bölümü de..Fakat,bu şiirde değişik bir durum söz konusu bana göre..Final bölümü bu farkı yaratan..Şiirin giriş ve devam eden bölümleri,şiirin o kendi olağan süregelimi ile devam ederken,final ile şiir bambaşka bir boyuta taşınıyor..Final,şiirden kopuk gibi görünüyor sanki..Bu kopukluk,anlatıma uygun düşmemesi veya ters bir etki yaratması ile ilgili değil.Sadece düşünce boyutunun ve/veya içinde bulunulan durumun,farklı bir şekilde noktalanması..Bir kere çok iddialı bir final olduğunu söylemek gerek.."bakmayın siz,ben bir zamanlar,nice zaferlerin adsız kahramanıydım" derken,burada bir meydan okuma söz konusu..Hayata,insanlara,acıtan ne varsa..Her ne kadar,benim kavgam kendimle dese de şair,alt noktada bu oluşumun etkilerinin neticesi olduğu kanaatine vardırıyor final..Farklı dedim,çünkü giriş ile beraber,bir yılgınlık,içsel hesaplaşma,yaşamın irdeleyen sınırlarını zorlayan bir sorgulama ile seyreden şiir,finalde,bir çöküntü ile noktalanacağı düşünülürken,tam tersi,asi bir direniş gösterircesine,avaz avaz bağırırcasına,***ın öncesinin belirtgeci çerçevesinde bir finalle sona ermesi,işte bu şiirin en gözalıcı yeri olmuş bana göre..Her ne kadar,şu an ki zihinsel yorgunluğun izlerini taşıyan bir son gibi görünsede,satır aralarında,"ben aslında bu değilim" isyanını izlemek mümkün..
İsminden de anlaşılacağı üzere,anlatım elbette,bir boşluk hissinde,sorgulayıcı bir özenle ve belki bir kimlik arayışı çerçevesinde olunan bir dönem ya da duygularla kaleme alınmış,gerçekten harikulade bir anlatım..Bunu söylemek belki haddim değil ama,diyebilirim ki,şair her yeni şiirinde üstüne koyarak giden bir gelişimde..Hemen bütün şiirlerini zevkle okuduğum bir yazar,ama son dönem şiirlerini tadı bir başka..Belki de bana öyle geliyor,ama eğer okunulan şeyi duyumsamak ve etkilenmek ise olay,kesinlikle son dönem şiirler can alıcı..Hiç değişmeyen sade dil ve akıcılık,heyecanı yüksek ve ritmik homojen bir bakış açısı düzeni ile,adeta dans eden dizelerle iz bırakması kalplerde...
Sizi okumak her zaman büyük bir keyif benim için gerçejtebn Ayşe hn..Bu ara yoğunluğum sebebi ile,hemen yorum yazamasam da,mutlaka şiirlerinizi daha ilk astığınızda okuyorum..Siz ve siz gibi kalemini sevdiğim,saydığım birkaç dostu...Emeklerinize teşekkürler ederim,gönlünüz solmasın hiç,sevgi ve saygımla..
Bu arada,yorum yine harika..Şiir ile yorum arasında,yine tam sekiz fark var:) Ama herhalde,yorumcu arkadaşımızın,şiiri yorumlamasında daha rahat olabilmesi adına olan farklılıklar bunlar..Kutlarım yorumcu arkadaşı da..