D O Ğ U M G Ü N Übu gün bir adam öldürdüm kanlım değildi herkesin içinde hakaret etmemişti kim bilir kaç defa karşılaşıyorduk Allah’ın günü yüz yüze bakar konuşmazdık garip bir aşinalığımız da yok değildi istesek dost bile olabilirdik belki ama yine de öldürdüm bu gün bir adam öldürdüm günün tam ortasıydı meydanda kalabalık bizi izlemiyordu ambulans çağıran olmadı polis korkum yoktu görgü şahidi yoktu öldürdüğüm adam hakkında ne düşündüğümü biliyordu karşı koymadı bana dünden razıydı belki de böyle bir sona günün tam ortasıydı içten yaralıydı can çekişiyordu neden vurduğumu soran olmadı kimseyi ilgilendirmiyordu / zaten bu ikimizin arasındaydı / kalleşçe arkadan vurmadım ama yine de öldürdüm bu gün bir adam öldürdüm ağlayıp sızlayanı olmadı dövünüp ağıt yakanı yoktu günün tam ortasıydı gece olmasını da bekleyebilirdim ama yine de öldürdüm bu gün bir adam öldürdüm tek mirası eski bir deftere karaladıklarıydı esnafa borcu yoktu günün tam ortasıydı yarım kalan yalnızca sigarasıydı ama yine de öldürdüm bu gün bir adam öldürdüm belki bir sevdiği vardı yoktu oysa yanında ayrılık canına tak etmiş de olabilirdi neydi bazılarından farkı yoksa insafsızın biri miydi uğruna her şeyi göze aldığı günün tam ortasıydı belki hâlâ kavuşabilirdi son bir fırsat var mıydı olacağını bilse karşı koyabilirdi ama yine de öldürdüm bu gün bir adam öldürdüm onu alnından vurdum elimden gelse kalbinden vuracaktım ama kalbi yoktu yerinde uzaklardaydı günün tam ortasıydı hedef iki kaşının arasındaydı öldürmesem kızardı / eğer yaşasaydı / günün tam ortasıydı birini öldürmek zordu can tatlıydı ama yine de öldürdüm zaman sanki durmuştu diğer günlerden başkaydı saniyeler asırdı balıklar ağlamaktaydı dağlar ardına kaçarken güneş kızarmıştı sular kabarmaktaydı denize yansıyan utancımla dalgalar yanmaktaydı öldürdüm sonra götürüp sahile gömdüm belki hataydı ama yine de bu gün ............. öldürdüm |