GİTTİN DÜŞLERİMDEN BÜKÜP BOYNUNUseni hep başında tacınla düşünürdüm ördüğüm papatyalardan okşardın bir bakışınla gözlerimde biriken kanı durup dururken ansızın canım bir bilsen neler geçer içimden gecenin bir vakti haykırmak ismini sabaha kadar bir yerlere götürüyor beni ayaklarım aykırı şeyler yapmak istiyorum dışlanmak umurumda değil ya da garipsenmek arkamdan gülmeleri deli diyerek çok da üzmez beni açıkçası bu zannı değiştiremeden ölmek uyanmak istiyorum uykuya alıp koynuma geceyi yavaş yavaş ağırlaşıyor gözlerim derken bir sahilde buluyorum ayak izlerimi tuzun buruk tadına varıyor dudaklarım - bir solukta içiyorum denizi - karşı kıyıda sana takılıyor gözüm yıldızlar dökülüyor bir bir mora ve kızıla dönerken siyahlar çiçekler açıyor ayak uçlarımda rengârenk kalbim damlıyor avuçlarıma alman için uzatıyorum kayboluveriyorsun şaşırıyorum düşüyor yere kalbim pa ram par ça oluyor bir mektup yazıyorum sana sonra kanımla imzalıyorum altını kesip bileklerimi ödünç bir güvercinle yolluyorum kırma kanadını şiirimin rüzgârımı üşütme menzil ırak zaman kısa bekletme gözümü yolda koma beddua bilmem |