BELÂ DAĞLARINDA YATMIŞ GİBİSİNSöyle nedir yüzündeki bu mahzun edâ Sen de feleğin mekrine çatmış gibisin Uçmuş zülfündeki buğu susmuş o sedâ İntizârına ağular katmış gibisin Yalnız acın terk etmemiş dostlardan seni Dertler parçalamış gururdan elbiseni Rüzgâr götürmedi diye yâre bûseni Göz yaşını da yağmura satmış gibisin Sitem mi olur yâd ele yârân dururken İlkbaharı kim neylesin dallar kururken Topal karınca da Beyt’e bir yol bulurken Adımını çölden çöle atmış gibisin |