bay eylem
sen ağaçtan başkasın
başkasın bir zamanlar
dağlara su ile tırmanan
sen olan tohumundan

sen, insan yılan ve yalan
başkasın kaburgandaki gerçekten
bu yüzden yakarsın ormanı
bütün kuşlar anarşist olur
deniz gelse dinmez ruhları

bay eylem sen
konuşamazsın atlarla tavuklarla
bir kuzu doğarken gökyüzü nasıl güler
yağmur nasıl çıldırır mutlulukla bilmezsin ama
bilirsin cehennemin bir güle nasıl düşeceğini

bay eylem sen
pamukta tırpanda kazmada
toprağa bebekler düştüğünü bilmeyeceksin
bilmeyeceksin ki güneş ne için büyüktür
ve ne için aşıktır kendine

sen akşam olurken fabrikada tütünün kederleri
halaya kaldırdığını görmedin göremeyeceksin
bu yüzden plastik kalacak gözyaşların
düştüğü yerde yanacak
eritecek hep tanrı elleri

‘bay eylem seni annen doğurmamış sıçmıştır bre’ küfrünü
üstüne alamayacak kadar uzaksın
tarlalarda yaktığın işçi çocukların
öfkeli Allah’ına

bu yüzden
kara bir yargıç büyümüştür kitaplarında
kırdırtırsın düşlerini milyonlarcasının
kezzap döktürürsün gökkuşaklarına

bay eylem
bay eylem
bay eylem

sen bu şiiri okumayacaksın
okusan da değişmeyeceksin
ama elbet kırılacaktır kalemin
dönüşünce bir gün çocuklar
o anarşist kuşlara