Siyah Beyaz Bir Fotoğraf
Mutlu bir sondu aşk romanında bulmak istediğim
Bizimkinden biraz farklı olsun istedim Kadın yine günahkar Adam yine haklı Olaylar farklı sonuç aynı Bu aşkta diğerleriyle aynı hikaye. Taparcasına seviyordu kadın Geceler boyu onu düşlüyor Yıldızlardan onu çiziyor gözlerine Ayı kendisine arkadaş ediniyor Onu anlatıyor durmadan kadın Sevdiğinin ona bakarken parıldayan gözlerini Ve aşka dair verilmiş sözlerini Bir bir, kalp atışları ile İlk günki heyecanla. Sevmiştim bu satırları Bize benziyordu Sanki anlatılan kadın o değil de Bendim... Ben de seni öyle sevmiş Seni kendim bilmiş Sana canım demiştim. Gitmeliydi adam çok Çok uzaklara... Bir elvedaya bakardı herşey Korkuyordu daha fazla acı çekmekten Ve sevmekten Çünkü biliyordu çok sevildiğini Kadınındaki kutsal yerini Ama mutlu son yoktu işte Biliyordu adam Elveda demeliydi... Elveda... Sana benziyor muydu adam bilemem Sen hiç anlatmadın ki düşlerini Bana olan sevgini hiç dillendirmedin ki Sustun sadece... Bir ölü evi sessizliğine büründü içim Volkanlar patladı derinlerimde Ama sen hiç bilmedin sevdiğim.... Bilmedin içimdeki cennetini Görmedin bendeki yerini Görmedin.... Ve en sonunda ’’Kapıyı hızla çarp ki Kararlı olsun.’’ dedim Dedim ve gittin... Bir elveda bile demedin Çok gördün bunu bana Ardında kırık dökük bir kalp Yarım kalmış hayaller Ve masanın üstünde Siyah beyaz bir fotoğraf Bir mübarek günün anısından kalan Bıraktın da gittin... Siyah ve beyaz Aynı senle ben gibi Birbirinden farklı Ama birbirinden ayrılamayan Bir madalyonun iki yüzü gibi İşte biz böyleydik... Bir zamanlar... Ama şimdi Yoksun Yoksun Yanımda... |
tıpkı sen ben gibi
tıpkı siyah beyaz bir fotoğraf gibi
her şey eskide kaldı