9.KISIM
gün sonunda,kelebek
sonbaharım aciz mi aciz ve damarlarım -çıkmaz- bir geçit düetin tam ortasındayım korkular yüklü detone yakarışlarım ki çığlık çılığa bir sis perdesi bereketi üzerime çökmüş ağırlığı bilhassa hissediliyor derinden büyüyor acemi bir boşluk içimde insomnia büsbütün gecelerim delicesine göz bebeklerim öyle ki sonu belli değil günlerimin kanatsız bir kelebek hiç kimseler duymazken sesimi belki sessiz kim bilir dilsizdim ve aynı savaşları cilt cilt veriyordum gün bitti bitiyordu,kelebek derken duy artık sesimi ben sessizliğin berbat orkestrasıyım şimdi tüm dikkatler üzerimde sahte ela bence yemyeşil gözlerle ki zaten bir medyum en başından her şeyi söylerdi bu hikayede. |