8.KISIM
bir kasım boğuyor şehri
her seferinde bir çığlık, bir feryat,bir figandır kopuyor derken saçları omuzlarında tıkanıyor ve sessizlik çöküyor kirpiklerine beyaza boyanıyor ortalık aniden her seferindekinden farklı bir gün çıkarıyorum bense cebimden sanırım sihirbaz değilim olamayacağım öyle ki herkes sarhoşluğunda bir şeylerin anlamıyorlar anlamak istemiyorlar beni önce veya sonrasında tamı şöyle böyle bulan bir saatte duruyor cebimden çıkardığım gün uzunca bir uykuya dalıyorum ki uyuduğumda bir kralımdır ben - belkide bir tanrı- uyandığımda tanınmayacak haldeyim kasım geçiyor şehrin üzerinden kar yağıyor iliklere kadar hissediliyor gün tanrı bir kralı öldürüyor üşürken gün bu gün ve bir küfür gibi yüzsüzce toy bir şehzade kuşatıyor üzerinden geçerek yalnızlığı işte o an kırbaca vuruluyor bütün karamsarlığım. |