Vardı
Tek hecelik ömrümün harflerini törpüleyenler vardı
ay soluğunu tutarken evinde Sessiz soluklar nezaretinde dinlediğim yeminler vardı yıldızlar inerken sezime Bir şarkının nakaratı gibiydi seneler dökülürken gece Hepsini hapsedeceğim durmadan vazgeçmeyi aklıma vidalayan sessizliğe Siyah etine gam yığdığım dünya Kimin açığına oturacak zanlar içinde Kimin çırağını tutacak Kimin karanlığı izinde Yurt edenler olacaktır hep çağın pejmürde esintisini Ve tamahlaşmalıdır akrep Kurtuluşu ima eden her bir mimiğe Kovulan yüzümden çık ey Tutup da ezilmiş insanlığını iyi edeyim Salt kabahat talibi vaatlerini Kalıp da sileyim Tarihin çehrene sindirdiği nâdimiyet imlerini. Zeynep Hicret |