UMUT TÜRKÜSÜ
Yaşamak denmez buna,
Onca yürek parçalanırken. Ölüm yakın hiç olmadığı kadar, İnsan insana bu kadar düşmanken. Her gün insanlıktan bir kayıp, Her gün çoğalan gözyaşı. İnsan bugün üzer mi, Dün bağrına bastığı kardeşi? Kıraç toprakların çocuklarıydık biz, Anadolu’nun bağrından kopan. Her gün yepyeni bir umutla, Sazımızla türküler yakan… Güneşin çiçekleriydik biz, En umutsuz zamanlarda açan. Aydınlıklardan yanaydı hep yüzümüz, Karanlıklara ışık saçan… Gün oldu, başkaları olduk gözümüzde. Tanımaz olduk birbirimizi. Şucu, bucu diye ayırdık hep, Unuttuk her şeyden önce insan olduğumuzu… Bir ülke istedim sadece, Irk, dil, din ayrımı yapılmayan. Bir ülke; Tek malzemesi "Sevgi", Tek amacı "İnsan" olan. BAŞAK AYDIN 02.01.2011 |