I

giden
içinizden kalkar gider
ardında derin kuyu
doludur
ya da dolacak gibi durur

çünkü bir sonbahar sabahının
şiire damlayan grisidir ayrılık
yürek,hüzün yüklü bir bulut

yüzünüzse hep nemli
imge seli
akar düşlerin kavrulduğu yere

ve yazgı
kuyunun hayata daralan boşluğu
yutacağını yutmuş
örtülmüştür ten ile

ölümle açılır
yazgıdır

II

çaresiz sabrın kendine kör güveni
sağlam temelidir ruhunuzun katlı yalnızlıklarına
kendini tekrarına

ve şiir
ve kehanetleri ölümle tamamlanmış
lanetli şairlerin
bir ah’ın
sadece bir ah’ın yankısıyla dirilişleri
avutur önceleri

avutur kalbinizde şaha kalkıp
şahta kalan zebaniler
yani kelimeler,cümleler
ölümün kilitlerini kaçırdığı
zamanın çeyiz sandıkları
defterler ah

ah geç kaldınız aşkın derin
ve boş bir kuyuya kalmak olduğunu

III

kaç kez
örtüsüz rüyalarınıza girdim
sıcaktınız
sıcaktı göğsünüzde ışıyan çöl incirleri
ve dudaklarınızın kızıl mabedinde
güzelliğinize tapınan ihanet
kıvılcım saçıyordu karanlığınıza demet demet

kaç kez
alıp sizi rüyalarınızdan
rüyalarıma getirdim
öptüm uzaklığınızdan
öptüm ağzınızı,saçlarınızı
öptükçe tutuştu çıplaklığım
yüzüme döndüm
közlendim
közlendim
közlendim

ve siz
uzanıp her defasında yüzüme
seviştiniz közlerimle

kaç kez
uyandınız ayrılığa
ellerinizde yanıklarla

IV

zamanın ömür kemiriciliği
geçip her şeyi defterler arasına bırakmakta
cömertliği

ve döndükçe varılan
varıldıkça geride kalan
o yeniden var oluş
yani çıkış
yani içinizin çıkılmazlarını
rüzgarın rengine
suyun tadına gömecek geçmiş
ya binlerce çocukluk derinde
ya da ruhunuzun erişemeyeceği yükseklikte

ve yarında aranan gelecek
ilk günahın şehvetinden sıyrılıp
geldi
gelecek

gelmeyecek

V

burası uçurumun dibi
bilir misiniz dibi tepesine aşık uçurumları

burası kısa sevinçler
kısa aydınlıklar uğruna girilen uzun kabus
kabuslarınız var mı sizin de

burası hayatın paylaşılmaya kısır yönü
ölü kelebeklerin hortladığı güneş mezarlığı
korkunç masallarda anlatılan kristal kalpler
kumdan kaleler çöplüğü

burası tutuk ay
düşünde eriyen yıldız
d ü ş t ü n ü z d ü ş ü m e
-geçmişinizden bir kavuşmalık yer açın
paylaşılmazları olalım hayatlarımızın,
dedim
-bekle
hayat beklemektir,dediniz
ürktünüz
kaçtınız düşümden
yarınlar ellerinizde...

lokman kurucu