OTÇULAR
kalbimiz çatlar ilk çekişte
damarlarımıza tatlı zamanlar sızar ve yeşil mi yeşil bir çocuk kendine yürür gözlerimizde yürür ayaklarımıza dolanan kara örtüleriyle sıcak baş dönmelerinin dudaklarında küfürlü bir gülümseme savrulur, kendine varır son çekişte küçülürüz, bir avuç toprak kadar küçülürüz,bir avuç daha hani O olamasak da, çökeriz önünde bir hiçlik olmaya önemli değil önemli olan hala ağlayabilmemiz O’nun gibi önemli olan zulamızda durması zamanın ve toprağa kök salması kafamızdaki güzelliğin biz ağlayabildikçe önemli olan... hiç lokman kurucu kaos çocuk parkı |